မိန္႔မရေရ လိေမၼာ္သီးတလံုး

မိဘမဲ့ေက်ာင္းက ႀကီးျပင္းလာလတ္ေတ လူငယ္တေယာက္က သူတြိႀကံဳဖူးခေရ အတြိအႀကံဳေခ်တခုကို အဂုပိုင္ ေျပာျပပါေရ။

အကၽြန္အေခ်ကပင္ အကၽြန္႔မိဘတိ သီလားခလို႔ ၉ ႏွစ္သားမွာ လန္ဒန္ၿမိဳ႕က မိဘမဲ့ ေက်ာင္းတေက်ာင္းမွာ လားနိန္ခရပါေရ။ မိဘမဲ့ေက်ာင္းလို႔ ဆိုေစာ္ပါရာ ေထာင္နဲ႔ ေကာင္းကြာေစာ္ မဟုတ္ပါေယ။ နိခင္းအခ်ိန္တိမွ အကၽြန္ရို႕ ၁၄ နာရီေလာက္ အလုပ္ လုပ္ကတ္ရပါေရ။ ပန္းၿခံမွာ စိုက္ရ၊ ပ်ဳိးရေရ။ မီးဖိုေခ်ာင္မွာ ကူပီးရေရ။ တခါတလီ လယ္လဲ ထြန္ရပါေရ။ ယကေလ့ တ နိၿပီးေက တနိရာ ကုန္လားခပါေရ။ အကၽြန္ရို႕ဘဝတိေစာ္ ေျပာင္းလဲမလာခပါ။

တႏွစ္ပတ္လံုးမွာ အကၽြန္ရို႕အတြက္ နားရက္ တရက္ရာဟိပါေရ။ ယင္းနိေစာ္ ခရစ္မတ္နိပါ။ ယင္းနိမွာ ဘုရားသခင္ကို ပူေဇာ္ ေရအနိန္နဲ႔ လူတိုင္း လိေမၼာ္သီးတလံုးစီ ရကတ္ပါေရ။ ခရစ္စမတ္မွာ အကၽြန္ရို႕အတြက္ အစားအေသာက္ေကာင္းတိ မသွ်ိ.. ကဇတ္စရာ အရုပ္တိမသွ်ိ.. က်ေနာ္ရို႕အတြက္ ဝီစုေစာ္ လိေမၼာ္သီး တလံုးပါရာ။ တႏွစ္ပတ္လံုး အမွား မက်ဴးလြန္ေရလူ၊ ေျပာ သမွ် စကားကို နားေထာင္ၿပီးေက လိမၼာေရလူမွရာ လိေမၼာ္သီး ရေစာ္ပါ။ ယင္းအတြက္ေၾကာင့္ ခရစ္စမတ္ လိေမၼာ္သီးေစာ္  အကၽြန္ရို႕အားလံုးအတြက္ တႏွစ္ပတ္လံုး ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ျဖစ္ခပါေရ။

ယင္းပိုင္နဲ႔ ခရစ္စမတ္ ပြဲေတာ္ရက္ တရက္ေရာက္လို႔ လာျပန္ပါေရ။ ယင္းရက္က အကၽြန္႔အတြက္ ကမၻာပ်က္ေတနိပါ။ အေခ် တိအားလံုး လိေမၼာ္သီးရဖို႔အတြက္ ေက်ာင္းအုပ္ႀကီးရွိမွာ တန္းစီနိန္ကတ္ေတ အခ်ိန္မွာ အကၽြန္က အခန္းေဒါင့္တနီရာမွာ အ ျပစ္ဒဏ္ခံနိန္ရပါေရ။ ဇာျဖစ္လို႔လဲဆိုေက ကုန္ခေရ ႏြီရာသီအခ်ိန္မွာ ေက်ာင္းကနိန္ ထြက္ၿပီးဖို႔ ႀကိဳးစားခမိလို႔ပါ။

လိေမၼာ္သီးရေရ အေခ်တိေစာ္ ၿခံထဲမွာ ကဇတ္ခြင့္ရကတ္ေကေလ့ အကၽြန္က အိပ္ခန္းထဲက အျပင္ကို မထြက္ရဘဲ တရက္ ျပတ္လံုး လဲလို႔နိန္ခရပါေရ။ အကၽြန္ ေကာင္းဝမ္းနည္းမိေရ။ ကေကာင္းလဲ ရွက္မိေရ။ အခန္းေဒါင့္ေခ်မွာ တေယာက္တည္း ကုတ္ပနာ သငယ္ခ်င္းတိ ကဇတ္နိန္ေရ အသံကိုနားေထာင္ယင္း တေယာက္ထဲ ေကာင္းဝမ္းနည္းလာပနာ မ်က္ရည္က်မိပါ ေရ။ ေဒေလာကမွာ အကၽြန္အသက္ရွင္နိန္ေစာ္ တခုေလ့ အဓိပၸါယ္မသွ်ိဗ်ာလ္ လို႔ဆိုပနာလဲ စိုဥ္းစားမိလာပါေရ။

တေအာင့္ေလာက္အၾကာမွာ အကၽြန္႔အခန္းထဲကို ဝင္လာေရ ၿခီသံတခုကို အကၽြန္ၾကားမိလိုက္ေတ။ အကၽြန္ ခႏၶာကိုယ္နဲ႔ လံုး နိန္ေရ ပုဆိုးကို လက္တဖက္က ဆြဲလွန္လိုက္ေစာ္ကို အကၽြန္သိလိုက္ေတ။ မ်က္စိကို အသာေခ်ဖြင့္လို႔ ၾကည့္လိုက္ေတမွာ  ဝီလီလို႔ ေခၚေရ အေကာင္ေခ်တေယာက္က ကုတင္ရွိမွာ ရပ္နိန္ေစာ္ကို တြိလိုက္ရေရ။ သူ႔ညဖက္လက္ႏွစ္ဖက္မွာ ဆုပ္လို႔ကိုင္ ထားေရ လိေမၼာ္သီးကို အကၽြန္႔ကို ကမ္းပီးနိန္ေစာ္ရာမနား။ သူ႔ဘားမွာ ဇာပိုင္ပ်င္လို႔ လိေမၼာ္သီး တလံုးအပိုပါလာလတ္ရေလ လို႔ ဆိုေစာ္ အကၽြန္စိုဥ္းစားမရ ျဖစ္လားေရ။ ဝီလီကို ၾကည့္လိုက္ လိေမၼာ္သီးကို ၾကည့္လိုက္နဲ႔ အကၽြန္ ဇေဝဇဝါ ျဖစ္နိန္မိေရ။

ဝီလီက လက္ကို ရွိတိုးပနာ ထပ္ကမ္းပီးလာျပန္ေရ။ အခြံႏႊာထားေရ လိေမၼာ္သီးကို အေသအခ်ာၾကည့္လိုက္မိခါမွ အရာရာကို အကၽြန္သေဘာေပါက္လားမိေရ။ အကၽြန္႔မ်က္လံုးအိမ္တိမွာ မ်က္ရည္တိျပည့္တက္ပါလတ္ေစာ္ ဇာပိုင္ေျပာပါဖို႔လဲ.. တခုပိုင္ ေလ့ မခံစားႏိုင္ပါဗ်ာလ္ေလ။

ဝီလီကမ္းပီးလာေရ လိေမၼာ္သီးကို လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ အကၽြန္ တယုတယ ယူလိုက္ေတ။ မဟုတ္ေက လိေမၼာ္သီးတိ အမႊာလိုက္ အမႊာလိုက္ ကြဲထြက္လားလီဖို႔။ ဇာျဖစ္လို႔လဲဆိုေက ဝီစုရေရ အေခ်ဆယ္ေယာက္က ေဒခရစ္စမတ္မွာ အကၽြန္႔ကိုလည္း လိ ေမၼာ္သီး တလံုးရစီခ်င္၊ လိေမၼာ္သီးတလံုး ပိုင္စီခ်င္ေရ ဆႏၵတိနဲ႔ သူရို႕ဝီစုထဲက လိေမၼာ္သီး တစိပ္စီကို ယူၿပီးေက လိေမၼာ္သီး တလံုးျဖစ္ေအာင္ ေပါင္းလိုက္ေစာ္ပဲ ျဖစ္ပါေရ။ အကၽြန္႔ဘဝမွာ ယင္း လိေမၼာ္သီးေစာ္ အခ်ဳိဆံုး၊ အေကာင္းဆံုး ခရစ္စမတ္ လက္ေဆာင္ ျဖစ္ခပါေရ။ သူရို႕ဘားက စစ္မွန္ေရ သူသငယ္ခ်င္းပီသမႈကို အကၽြန္ခံစားမိလိုက္ရလို႔ပါေလ။

သငယ္ခ်င္း မိတ္ေဆြဆိုေစာ္ ဘဝမွာ အဖိုးတန္ အေပါင္းအေဖာ္တိပါ။ မေတာ္တဆ ေျပာလိုက္မိေရ စကားေခ် တခြန္းနဲ႔ အျပဳ အမူတိအတြက္ စိတ္ထိခုိက္မႈျဖစ္နိန္ပါလား.. ယင္းပိုင္စိတ္ထိခိုက္မႈျဖစ္နိန္ေက ကိုယ့္လက္ထဲက လိေမၼာ္သီးခ်ခ်ဳိေခ်တစိပ္ကို မွ်ဝီလိုက္ပါ.. ႏွလံုးသားက ရယ္ေမာသံတိ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ျပန္ၾကားရပါလိမ့္ေမ။

အကၽြန္ႀကိဳက္ႏွစ္သက္ေတ ပို႔စ္ေခ်တခုပါ။ ေဒပို႔စ္ေခ်ကိုလဲ အကၽြန္ႀကိဳက္ႏွစ္သက္ေတ ဘာသာျပန္စာရြီးဆရာမ ႏိုင္းႏုိင္းစေန ျပန္ထားေစာ္ပါ။ အကၽြန္ႀကိဳက္ႏွစ္သက္မိလို႔ ျပန္ၿပီးက ကိုယ့္ရခိုင္လီသံနဲ႔ျပန္ရြီးပနာ အမွတ္တရ အနိန္နဲ႔ တင္လိုက္ပါယင့္။

ဖိုးေခါင္

၁၀.၁၀.၂၀၁၁

India Time-6:51 PM