သံုးတန္းႏွစ္ကနိန္စလို႔ ေကာင္မေခ်တေယာက္ကို ႀကိဳက္ခဖူးပါသည္။ သူ႔နာေမနန္႔ ကၽြန္ေတာ္ကို သငယ္ခ်င္းတိက ဝိုင္းလို႔စတိုင္း ကၽြန္ေတာ္ ေပ်ာ္ခဖူးပါသည္။ ယင္းအခ်ိန္က ရည္းစားစာမရီးတတ္သိပါ။
- ၆ တန္းႏွစ္မွာစလို႔ ရည္းစားစာရီးခဖူးပါသည္။ ယေကေလ့ မပီးျဖစ္ခပါ။ ယင္းစာကို အိမ္က ဖမ္းတြိလားခပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္ပါပါက မိသားစုတိဝိုင္းလို႔ ထမင္းစားခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ့္ကို အနားကထိုင္ခိုင္းၿပီးေက ယင္းစာကို အသံအက်ယ္ႀကီးနန္႔ ကၽြန္ေတာ့္အခင္ေခ်ကို ဖတ္ခိုင္းပါသည္။ စာအဆံုးမွာ မိသားစု တိအားလံုးဝိုင္းပနာ အားရပါးရရယ္ကတ္ေတအတြက္ ကၽြန္ေတာ္ ရွက္လားခပါသည္။ စာေနာက္ဆံုးမွာပါေရ အေၾကာင္းအရာက “မင္း ေမေမရို႕ ပါပါရို႕လဲ နီေကာင္းကတ္ပါ ဇီလို႔ ကိုယ္ဆုေတာင္းလိုက္ေတ” ဆိုေရ စာေၾကာင္းကို ကၽြန္ေတာ့ပါပါက ေထာက္ျပပါသည္။
“ မင္းပါပါရို႕ေမေမရို႕ကို ယင္းပိုင္ေတာင္တခါမေျပာဖူးသိကာေဝ.. ေမာင္ေမာင္ .. မင္းက ေယာကၡမတိကိုက်ေက ေကာင္းသိတတ္ေတကာ.. ” ဆိုပနာ ေျပာပါသည္။ အၿပီးေက ဝိုင္းလို႔ရယ္ကတ္ပါသည္။. - ၈ တန္းႏွစ္မာ “ရွစ္တန္း” ဆိုေရအတိုင္း ရည္းစားတိထားတတ္လာပါသည္။ ယေကေလ့ တေယာက္ေသာသူရာ ကၽြန္ေတာ္နန္႔ တရားဝင္ရည္းစားျဖစ္ခပါသည္။ ယေကေလ့ သူေရ ကၽြန္ေတာ့ဘဝအတြက္ ရည္းစားဦးမဟုတ္ခပါ။ ေျပာရပါဖို႔သိ.. ယင္းအခ်ိန္က ရည္းစားဆိုေစာ္ကို တရားဝင္ပထမဆံုးထားဖူးခေရ အခ်ိန္ျဖစ္ေတအတြက္ တခုကိုေလ့မသိတတ္သိပါ။ သူနန္႔ကၽြန္ေတာ္ ရည္းစားျဖစ္ေစာ္ ကေလ့ သူ႔ဘားကစာအုပ္ငွါးေရ သူ႔စာအုပ္မွာ ရည္းစားစာထည့္ပီးေရ အၿပီးေက ေက်ာင္းကိုလာတိုင္း သူ႔ခံုေအာက္ထဲမွာ သူႀကိဳက္ေတ ႏွင္းဆီပန္းတပြင့္စီပီးတတ္ ပါသည္။ ယင္းခ်င့္ကနိန္ တရက္ စာအုပ္ထဲမွာ သူ႔ဘားက ျပန္စာလာပါသည္။ အယင္လဲ စာသင္နိန္ခ်ိန္တိမွာဆိုေက သူနန္႔ကၽြန္ေတာ္ အျပန္အလွန္ မ်က္လံုးခ်င္း စကားေျပာတတ္ကတ္ပါသည္။ သူနန္႔ ကၽြန္ေတာ္ ႏွစ္ေယာက္လံုးက ရွိဆံုးခံုတန္းမွာ အစဆံုးကထိုင္ရေရ လူႏွစ္ေယာက္ျဖစ္လို႔ ၾကားက လူလားလမ္းတခုရာျခားပါသည္။ ယင္းပိုင္နန္႔ တရက္နိန္ သူကၽြန္ေတာ္ဘားက စာအုပ္တအုပ္ငွါးလားပနာ ေနာက္တရက္နိ ေက်ာင္းတက္ခ်ိန္ သူ႔သငယ္ခ်င္းက ကၽြန္ေတာ္ကို ယင္းစာအုပ္လာပီးပါသည္။ သူ ယင္းနိန္က ေက်ာင္းမတတ္ပါ။ ရွက္လို႔ထင္ပါသည္။ စာအုပ္ကို လွန္ၾကည့္လိုက္ေတမွာ စာရြက္ ပန္းေရာင္ေခ်တရြက္ထြက္က်လာပါသည္။ ယင္းစာရြက္မွာ “ခ်စ္ေတ” ဆိုေရ ႏွစ္လံုးတည္းေသာအေျဖကိုပီးခပါသည္။ ယင္းနိ အတန္းထဲက သငယ္ခ်င္းတိကို လိုက္လို႔ တတိုးတတိတ္ၾကြားပလိုက္ေစာ္ ယင္းသူေနာက္တရက္နိ ေက်ာင္းတက္လာေစာ္နန္႔ ကၽြန္ေတာ့္ကို အျပစ္တင္ပါသည္။ သူ႔ကို အရွက္ခြဲေရဆိုပနာ။ ကၽြန္ေတာ္ သူ႔ကို ငါးမူးတန္ ခ်စ္စရာ သၾကားလံုး ရွစ္လံုးနန္႔ ျပန္ေခ်ာ့ခရပါသည္။ ယင္းသၾကားလံုး ရွစ္လံုးကို အားလံုးကုန္ေအာင္ စားပလိုက္လို႔ ႏွစ္ရက္ေလာက္ေက်ာင္းမတက္ႏိုင္ပဲျဖစ္လားပါသည္။ သူယင္းေလာက္ထိ ယင္းအခ်ိန္က ကၽြန္ေတာ့္ကိုခ်စ္ေတဆိုေစာ္ ကၽြန္ေတာ္သိခပါသည္။ ယင္းပိုင္နန္႔ တရက္နိ သူကို ကၽြန္ေတာ့အျပင္မွာတြိကတ္ဖို႔ ခ်ိန္းပါသည္။ ေက်ာင္းအားေရတရက္မွာ ကၽြန္ေတာ္ရို႕ ရႈခင္သာလမ္းမွာသွ်ိေရ လက္ပံပင္ေအာက္ေခ်က္ ပက္လက္ေဖာင္းထက္မွာထိုင္လို႔ နိခင္းေၾကာင္ေတာင္ ခ်ိန္းတြိကတ္ပါသည္။ ကုလားတန္ျမစ္ဖက္ကိုမ်က္ႏွာမူပနာ တေယာက္နန္႔ တေယာက္ၾကား လူႏွစ္ေယာက္ေလာက္ထပ္လို႔ဝင္ထိုင္လို႔ရေအာင္အေနအထားအထိ ကၽြန္ေတာ္ရို႕ထိုင္ကတ္ပါသည္။ မမွတ္ရရ ယင္းနိက သူနန္႔ ကၽြန္ေတာ္ စကားႏွစ္ခြန္းပဲေျပာျဖစ္ခပါသည္။ ယင္းနီရာကိုေရာက္ခါ “ေဒနီရာမွာ ထိုင္ကတ္ေမ” ဆိုေရစကားနန္႔ “ျပန္ကတ္ဖို႔ဗ်ာလ္” ဆိုေရစကားႏွစ္ခြန္းရာျဖစ္ပါသည္။ ယင္းစကားကို အသူကေျပာေလဆိုေစာ္ကိုလဲ မမွတ္လိုက္ပါဗ်ာလ္။ ျပန္ကတ္ဖို႔အထမွာ ကၽြန္ေတာ္သတိထားမိခေစာ္တခုက သူထိုင္ေရနိန္ရာနားက ျမက္ေတာမွာ ၾကက္မတဝပ္စာေတာင္မကက်ယ္ေရ အနိန္ထား ျမက္တကြက္ က်င္းလားခၿပီးေက ကၽြန္ေတာ္ထိုင္ေရနိန္ရာဖက္က ေက်ာက္သီးတပံု ရီထဲကို က်လားေရဆိုေစာ္ကို သတိထားမိခပါသည္။ က်န္ေရ မ,မေခ်ႏွစ္ေယာက္ကေတာ့ခါ ကၽြန္ေတာ္စလိုက္ေနာက္လိုက္နန္႔ သငယ္ခ်င္း လဲမဟုတ္ ရည္းစားလဲမဟုတ္ မ,မေခ်တေယာက္ျဖစ္ၿပီးေက က်န္ေရ မ,မေခ်တ ေယာက္က ကၽြန္ေတာ္ကို အေသအခ်ာခ်စ္ေတ၊ ကၽြန္ေတာ့ကို ကေကာင္းအလိုလိုက္ ေတ မ,မေခ်တေယာက္ျဖစ္ခပနာ၊ ကၽြန္ေတာ္ အႏိုင္က်င့္သမွ်ကိုခံေရ မ,မေခ်တ ေယာက္လဲျဖစ္ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္နန္႔ တရားဝင္ႀကိဳက္ခကတ္ေတ မ,မေခ်က ကေကာင္းသဝန္တိုတတ္ပါသည္။ သူယင္းပိုင္သဝန္တိုတတ္လြန္းအားႀကီးလို႔လဲ သူနန္႔ ကၽြန္ေတာ္ လမ္းခြဲခကတ္ရပါသည္။ လမ္းခြဲေရဆိုေစာ္ထက္ သူ႔သဝန္တို စိတ္တိေၾကာင့္ လံုးဝေျဖသွ်င္းျပခြင့္မသွ်ိေရတဖက္သတ္စကားလံုးတိနန္႔ ကၽြန္ေတာ့္ ကို ႏႈတ္ဆက္တာ့တာျပလားခပါသည္။ သူ႔တဖက္သတ္စကားက မ်က္ႏွာမ်ားေရ ဆိုပနာျဖစ္ပါသည္။
<!--[if !supportLists]-->- <!--[endif]-->ကၽြန္ေတာ္ ကိုးတန္းႏွစ္ စာေမးပြဲေျဖလို႔အၿပီးမွာ အခ်စ္ဆိုေစာ္ကို ဇာမွန္းမသိသိေကေလ့ ခံစားမႈတခုကို ကၽြန္ေတာ့ရင္ထဲက တိတ္တခိုး အခ်စ္ဦးနန္႔ျပန္ဆံုတြိမွ သိတတ္လာပါသည္။ သူေရ နယ္ကျဖစ္ပါသည္။ ကိုးတန္းႏွစ္မွ သူနန္႔ျပန္တြိခြင့္ရေကေလ့ သူေရ ကၽြန္ေတာ့ဘဝအတြက္ အခ်စ္ဦးျဖစ္ခပါသည္။ သူ႔ကိုျမင္လိုက္တိုင္း ကၽြန္ေတာ့္ၿခီဖ်ားလက္ဖ်ားတိ အီးစက္လာပနာ ရင္ထဲမွာလဲ ဇာပိုင္ခံစားမႈမ်ဳိးမွန္းမသိေရ ခံစားမႈတမ်ဳိးတမည္ကိုခံစားတတ္လာပါ သည္။ သူ႔ကိုတျခားအေကာင္ေခ်တိ လိုက္ေစာ္ ရည္းစားစကားလိုက္ေျပာေစာ္တိကို ျမင္မိတိုင္း၊ ၾကားရတိုင္း ဇာကိုေဒါသထြက္လို႔ထြက္မွန္းမသိ ေဒါသထြက္တတ္လာပါ သည္။ ယေကေလ့ ကၽြန္ေတာ္ သူ႔ကိုရည္းစားစကားေျပာဖို႔ႀကိဳးစားလိုက္တိုင္း ကၽြန္ေတာ့္ မသိစိတ္ထဲက တြိဝီမႈတိ၊ သူ႔ရွိကိုေရာက္လားတိုင္း ဇာစကားေျပာလို႔ ေျပာရ ဖို႔မွန္းမသိေရ ပံုစံမ်ဳိးတိနန္႔ သူ႔ကို ရည္းစားစကားဟုတ္တိပတ္တိမေျပာခဖူးပါ။ ယေကေလ့ သူနန္႔ကၽြန္ေတာ္ မ်က္လံုးခ်င္းဆံုဖူးပါသည္။ ယင္းပိုင္မ်က္လံုးခ်င္းဆံုတိုင္း ပထမဆံုးမ်က္လႊာခ်ေရလူက ကၽြန္ေတာ္ျဖစ္ခပါသည္။ တျခားမ,မေခ်တိနန္႔ သမီးရည္းစားျဖစ္ခေကေလ့ ယင္းပိုင္ခံစားမႈမ်ဳိးမသွ်ိခဖူးေရကၽြန္ေတာ္က သူနန္႔က်မွ ခံစားမႈတမ်ဳိးတမည္နန္႔ ခံစားတတ္လာျခင္းျဖစ္ပါသည္။
ေနာက္ထပ္ဆက္ပါဖို႔သိ…
ဖိုးေခါင္
၁၀.၆.၂၀၁၁
India Time:6:20PM
No comments:
Post a Comment